Πορτρέτο Joel Robert

Ένας από τους ζωντανούς θρύλους του παγκόσμιου motocross είναι αναμφίβολα ο πολυπρωταθλητής Joel Robert  από το Βέλγιο όπου στα 67 του έτη ασχολείται ακόμα και σήμερα με τους αγώνες ως Team Manager. Ο Joel Robert στην αγωνιστική του καριέρα κατάφερε να κατακτήσει έξι παγκόσμιους τίτλους στα 250cc και ήταν από τους πρώτους ευρωπαίους που βοήθησαν στην εξάπλωση του motocross στην Αμερική.

.

.

Γεννήθηκε στις 26 Νοεμβρίου του 1943 στο Chatelet του Βελγίου σε ένα περιβάλλoν από αγωνιζόμενους μοτοσικλέτας καθώς ο πατέρας του Fernan συμμετείχε σε αγώνες speedway μαζί με τον θείο του και τον ξάδερφο του.

Ο ίδιος θυμάται: ¨Όταν γεννήθηκα ο πατέρας μου δήλωσε στην υπόλοιπη οικογένεια ότι θα με έκανε αναβάτη. Σε ηλικία μόλις δύο ετών μπορούσα να αλλάξω αλυσίδα σε μοτοσικλέτα”

Στο σχολείο ο Robert ασχολείτο με αλλά αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ μέχρι την ηλικία των επτά ετών όπου απέκτησε την πρώτη του μοτοσικλέτα μια Gillet 125. Από τότε η ζωή του άλλαξε για πάντα ο ίδιος θυμάται: “Δεν έφτανα καλά καλά στα μαρσπιέ και όταν σταματούσα έπρεπε να είμαι κοντά σε τοίχο ή δέντρο για την ακουμπήσω και να κατέβω”. Οι παιδικοί του ήρωες ήταν οι βέλγοι πρωταθλητές Rene Baeten και Auguste Mingels.

To 1960 ξεκίνησε σε ηλικία 17 ετών τους αγώνες και μέσα σε  ένα μήνα κέρδισε τον πρώτο του αγώνα με ξεχωριστό τρόπο. Στις 11 Μάιου στην πίστα του Chimay και πάνω σε μια Zündapp δρόμου, ο Robert κατάφερε να είναι ο μόνος αναβάτης που ανέβαινε την μεγάλη ανηφόρα εκείνη την βροχερή μέρα όπου παραδόξως οι αντίπαλοι του με motocross μοτοσικλέτες δεν μπορούσαν να ανεβούν. Μετά από τρεις γύρους οι οργανωτές σταμάτησαν τον Joel για να του ανακοινώσουν ότι είχε κερδίσει με Knock Out.

Στα τέλη του 1960 ο Joel Robert αγωνίστηκε σε πολλούς αγώνες στην Ευρώπη κοντά στο Βέλγιο στην κατηγορία 250cc και συνέχισε να το κάνει  σαν ιδιώτης πιο τακτικά το 1962 όπου η κατηγορία 250cc έγινε παγκόσμιο πρωτάθλημα. Σαν ιδιώτης ταξίδευε με συμπατριώτες του δημοσιογράφους και πολλές φορές με το τρένο περνώντας την μοτοσικλέτα ως αποσκευή.

Η προσπάθεια και επιμονή του τελικά ανταμείφθηκε το 1964 όταν κατέκτησε τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο στα 250cc πάνω σε μια CZ με ιδιωτική συμμετοχή. Ήταν μόλις 20 χρονών και έγινε ο νεότερος αναβάτης που κατέκτησε τον τίτλο μέχρι τότε. Την επόμενη χρονιά έγινε εργοστασιακός αναβάτης της CZ αλλά για τα επόμενα τρία χρόνια έμεινε μακριά από τον τίτλο τερματίζοντας τρεις φορές δεύτερος λόγω μηχανικών προβλημάτων και τραυματισμών. Το 1968 η κακοτυχία έσπασε και κατάφερε να πάρει ξανά τον τίτλο για δύο μόλις βαθμούς από τον σουηδό Torsten Hallman. Το 1969 ο Joel πήρε τον τίτλο από τον συμπατριώτη του και ομόσταυλο του στην CZ Sylvain Geboers.

Το 1969 η Suzuki μπήκε δυνατά στο παγκόσμιο πρωτάθλημα και κατέκτησε την τρίτη θέση με τον Olle Petterson. Την ίδια χρονιά μετά το πρωτάθλημα πλησίασε τον Robert και του έκανε πρόταση συνεργασίας. Ο ίδιος θυμάται:“Εκείνη την χρονιά η Suzuki μου προσέφερε καλά λεφτά αλλά το κυριότερο για έμενα ήταν η φοβερή οργάνωση που είχαν για την εποχή. Επίσης η μοτοσικλέτα που είχαν ήταν πολύ καλή, ήταν ελαφριά, εύκολη και συμπαγής, τα μόνα πράγματα που άλλαξα ήταν οι μαρσπιέδες και  το τιμόνι”.

To 1970 o Joel Robert κέρδισε τον τίτλο πάνω στην πρωτότυπη RN250 που η αξία της κοστολογείτο στα $20.000. Αυτός θα ήταν ο πρώτος motocross παγκόσμιος τίτλος στην ιστορία της Suzuki και ο πρώτος για ιαπωνική μοτοσικλέτα. Το σερί του Joel συνεχίστηκε μέχρι και το 1972 κλείνοντας πέντε σερί τίτλους από τους έξι συνολικά που κατέκτησε. Σε όλα αυτά τα χρόνια κατέκτησε 50 νίκες ένα ρεκόρ που ήταν ασύλληπτο για την εποχή και διατηρήθηκε για 30 χρόνια μέχρι να το σπάσει ένας άλλος βέλγος ο Stefan Everts το 2004.

Οι περιπέτειες του Joel Robert στην Αμερική ξεκίνησαν το 1968 σε μια προσπάθεια να εξαπλωθεί το motocross στην νέα γη. Συμμετείχε σε αγώνες με υψηλά χρηματικά έπαθλα μαζί με άλλους ευρωπαίους αγωνιζόμενους κόντρα στους κορυφαίους αμερικάνους οδηγούς. Επίσης ταξίδευαν και διοργάνωναν motocross σχολεία σε όλη την χώρα και αυτό που έκανε εντύπωση στον Joel ήταν το γεγονός ότι οι αμερικάνοι μάθαιναν πολύ γρήγορα. Το 1970 ξεκίνησαν οι αγώνες TRANS – AMA και ο Joel Robert ήταν εκεί καταφέρνοντας να κερδίσει έξι αγώνες εκείνη την χρονιά.

Από αριστερά K.Strijbos, S.Ramon, J.Robert και S.Everts οι νικητές του MXDN 2004.

Επίσης ο Robert βοήθησε στην σχεδίαση της πιο διάσημης πίστας motocross στην Aμερική την Saddleback, και ήταν ο πρώτος αναβάτης που διέθετε αντίγραφα(replica) της στολής του προς πώληση με την επωνυμία Full Bore.

Παρά τις πολλές του επιτυχίες ο Joel Robert είχε κατακριθεί για τον τρόπο τον οποίο ζούσε, χωρίς προπονήσεις, με τα πολλά party και την κακή του συνήθεια το κάπνισμα κάνοντας ένα από τα πιο απαιτητικά σπορ όπως είναι το motocross.  Ο ίδιος απαντούσε: “ Κάνω περίπου στους 300 αγώνες τον χρόνο και αυτό δεν μου αφήνει χρόνο για προπόνηση. Επίσης λατρεύω τους αγώνες σε άμμο ή λάσπη όπου οι περισσότεροι οδηγοί δειλιάζουν”. Οι συναγωνιστές του πάντως τον θαύμαζαν για την εξαιρετική φυσική του δύναμη.

Όταν ο Joel Robert αποσύρθηκε από τους αγώνες άφησε πίσω του δύο σημαντικά ρεκόρ που κατάφερε ο Stefan Evert να σπάσει μετά από πολλά χρόνια. Οι 50 GP νίκες του και τα 101 σκέλη που κατέκτησε συνολικά στην καριέρα του διατηρήθηκαν για πάνω από 30 χρόνια. Στην καριέρα του κατέκτησε το Motocross των Εθνών μία φορά και για πολλά χρόνια  υπηρέτησε ως Team Manager της βελγικής ομάδας κατακτώντας τέσσερις φορές τον τίτλο.

Οι επιτυχίες του Joel Robert
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 250cc: 1964, 1968 έως ‘72
Motocross των Εθνών: 1969
Motocross των Εθνών ως Team Manager: 1995, 1997, 2003, 2004