ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο TONY

Την φετινή σεζόν ο εννέα φορές παγκόσμιος πρωταθλητής Antonio Cairoli αποφάσισε μετά από 18 χρόνια στο παγκόσμιο στερέωμα και την ηλικία των 36 ετών, να κρεμάσει το κράνος του, ολοκληρώνοντας μια απίστευτη καριέρα. Το ταξίδι του Ιταλού ήταν μεγάλο και μόνο το ταλέντο του έδειχνε ότι θα μπορούσε να έχει μια πορεία. Κανένας όμως δεν φανταζόταν ότι ένα φτωχό παιδί από την Σικελία θα γινόταν ο δεύτερος καλύτερος αναβάτης στην ιστορία του παγκόσμιου motocross και θα απειλούσε τον θρόνο του G.O.A.T. των δέκα παγκόσμιων τίτλων, Stefan Everts.

Αποδίδοντας τον δικό μας φόρο τιμής για τις συγκινήσεις και το θέαμα που μας προσέφερε αυτός ο τόσο ξεχωριστός αθλητής, ακολουθεί ένα αφιέρωμα στην καριέρα του Tony.

Εκεί πού όλα ξεκίνησαν
Στο Patti της Σικελίας ο Benedetto και η Paola Cairoli μετά από χρόνια προσπαθειών και έχοντας αποκτήσει τρεις κόρες, στις 23 Σεπτεμβρίου του 1985 αποκτούν το πολυπόθητο γιο, τον Antonio. Δώδεκα χρόνια μετά την γέννηση της νεότερης κόρης της οικογενείας, ο Tony ήρθε στον κόσμο για να εκπληρώσει το όνειρο του πατέρα του, να οδηγεί μοτοσυκλέτες. Στην ηλικία των τριών ετών, ο πατέρας του τον έστειλε να κοιτάξει στο γκαράζ της οικογένειας γιατί τον περίμενε ένα δώρο. Ήταν μια motocross μοτοσυκλέτα 50cc. Ο Tony από την πρώτη μέρα άρχισε να καταναλώνει αμέτρητα λίτρα βενζίνης, κάνοντας απλά, γύρους γύρω από το σπίτι της οικογένειας. Τα επόμενα δύο χρόνια, μαζί με φίλους, θα ξεκινούσαν να τρέχουν αγώνες στην Σικελία. Το όνειρο είχε ξεκινήσει!

Οι πρώτοι αγώνες
Από τους πρώτους του αγώνες ο Tony έδειξε ότι ήταν ξεχωριστός. Ήταν πολύ δυνατός πνευματικά και ότι κι αν συνέβαινε στους αγώνες, ποτέ δεν το έβαζε κάτω. Κατάφερε να κερδίσει όλους τους αγώνες που συμμετείχε στην Σικελία και από νωρίς έθεσε στόχο να αγωνιστεί στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross. Για να το πετύχει όμως αυτό έπρεπε να διακριθεί σε Εθνικό επίπεδο και τα οικονομικά προβλήματα, άρχισαν να συσσωρεύονται καθώς τα έξοδα από την Σικελία στην βόρεια Ιταλία όπου γινόντουσαν οι περισσότεροι αγώνες, ήταν μεγάλα. Για κάποια χρόνια, είχε μόνο μια μοτοσυκλέτα για αγώνες και προπόνηση, και πολλές φορές τα ίδια λάστιχα. Η οικογένεια του έκανε πολλές θυσίες για τον μικρό Tony, αλλά και πολλοί φίλοι της οικογένειας πίεσαν γνωστούς και φίλους για να πάρει την βοήθεια που χρειαζόταν, και σε ένα βαθμό που δικαιούταν, καθώς συνέχισε να κερδίζει και σε εθνικό επίπεδο. Έτρεχε με Honda και το όνομα του σύντομα πέρασε από τον Paolo Martin, τον ιδιοκτήτη της ομάδας Honda Martin που είδε στα μάτια του Σικελού, την φλόγα του πρωταθλητή. Ο Tony μετακόμισε στην έδρα της ομάδας στην βόρεια Ιταλία αλλά η Honda Martin δεν ήταν ο καταπέλτης που θα εκτόξευε την καριέρα του. Η μοτοσυκλέτα της ομάδας δεν ήταν ανταγωνιστική και όπως παραδέχτηκε και ο Paolo Martin, δεν ήταν μοτοσυκλέτα για αναβάτη σαν τον Cairoli.

Με την οικογένεια να συνεχίζει να πληρώνει τα έξοδα διαβίωσης του νεαρού ακόμα Tony, και τα αποτελέσματα να μην έρχονται, ο δρόμος της επιστροφής στην Σικελία και η περιπέτεια του motocross ονείρου έδειχνε να ολοκληρώνεται. Με τον Tony δυστυχισμένο με όλη αυτή την κατάσταση, επενέβη ο πατέρας του και με τις γνωριμίες του πήρε τον γιο του από την Honda Martin και τον έφερε στην Yamaha De Carli. Ήταν η κίνηση που θα απογείωνε τόσο την καριέρα του Tony, όσο και του De Carli. Ήταν και οι δύο από τον ιταλικό νότο και ίσως είχαν ένα προσωπικό στοίχημα να κερδίσουν καθώς η κόντρα βορρά νότου καλά κρατούσε στην Ιταλία εκείνη την περίοδο. Μετά από δυο χρόνια αποτυχίας να προκριθεί με την Honda Martin στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, με την De Carli ήρθαν οι πρώτες νίκες από την πρώτη κι όλας χρονιά. Το 2004 κέρδισε το πρώτο του σκέλος στην Τσεχία ενώ στον αμέσως επόμενο αγώνα στην Ουαλία με αποτελέσματα 2-4 πήρε την πρώτη του νίκη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της ΜΧ2. Ακόμα πιο εντυπωσιακά, κατετάγη τρίτος στο πρωτάθλημα εκείνης της χρονιάς, πίσω από τους Ben Townley και Tyla Rattray.

Τα πρώτα πρωταθλήματα
Το 2005 ο Tony ήταν το μεγάλο φαβορί για τον τίτλο. Μετά από ένα μουδιασμένο ξεκίνημα ήρθε η πρώτη διπλή νίκη στην Πορτογαλία για να ακολουθήσουν άλλες έξι στην συνέχεια. Το πρωτάθλημα δεν ήρθε εύκολα. Είχε χάσει έναν ολόκληρο αγώνα και ακόμα δύο σκέλη μέσα στην σεζόν καθώς είχε γίνει στόχος αρκετών αναβατών εκείνη την χρονιά. Παρότι στα μισά του πρωταθλήματος βρισκόταν πολλούς βαθμούς πίσω από τον Adnrew MacFarlane, είπε στον De Carli να μην ανησυχεί γιατί στο τέλος, θα είναι αυτοί πρωταθλητές. Έτσι κι έγινε, με στρατηγικούς αγώνες μέχρι το τέλος της σεζόν κατάφερε να πάρει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο.

Το 2006 αποδείχτηκε δύσκολη χρονιά για τον Σικελό, καθώς έπρεπε να νικήσει τον πολυτάλαντο Christophe Pourcel. Ο Tony πήρε σχεδόν τον ίδιο αριθμό νικών σε σκέλη με την περίοδο του 2005(12 νίκες) αλλά μόλις δύο GP νίκες, χάνοντας τον τίτλο από τον Γάλλο στον τελευταίο αγώνα. Παρέδωσε ο ίδιος το number plate του πρωταθλητή συγχαίροντας τον Pourcel για την κατάκτηση του μοναδικού παγκόσμιου τίτλου της καριέρας του.

Πολλοί τον κατηγόρησαν τότε για την ζωή που έκανε ξεφεύγοντας στα πάρτι και τις διασκεδάσεις αφού πλέον, είχε χρήματα. Την επόμενη χρονιά επέστρεψε πολύ δυνατός, κέρδισε τους έντεκα από τους 15 αγώνες και τα 23 από τα 30 σκέλη και εξέπληξε τους πάντες όταν κατάφερε να φύγει με διπλή νίκη στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς από την άμμο του Lierop της Ολλανδίας.

Ένας Ιταλός, κέρδισε στην άμμο Ολλανδούς και Βέλγους που έχουν παράδοση σε αυτό το τερέν! O Pourcel στο τέλος της χρονιάς του επέστρεψε το number plate του πρωταθλητή ενώ ήταν πλέον ένας από τους καλύτερους αναβάτες στην άμμο, ο καλύτερος Ιταλός στην ιστορία του motocross στο συγκεκριμένο έδαφος.

Οι πρώτοι τραυματισμοί
Μετά τον δεύτερο του παγκόσμιο τίτλο στην ΜΧ2 το 2007, ο Tony ήταν ξανά το φαβορί για τον τίτλο το 2008. Είχε κερδίσει τους τέσσερις από τους εννέα πρώτους αγώνες της σεζόν, αλλά στον δέκατο γύρο της Νοτίου Αφρικής ήρθε η καταστροφή. Χωρίς να έχει πτώση, σε μια επαφή με έναν άλλο αγωνιζόμενο έβαλε το πόδι του στο έδαφος με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει με σοβαρό πρόβλημα στο αριστερό του γόνατο. Η κατάσταση του ήταν σοβαρή και χρειάστηκαν δύο επεμβάσεις για να διορθωθεί το πρόβλημα. Αυτή ήταν η τελευταία του χρονιά στην ΜΧ2 καθώς την επόμενη του 2009, θα ανέβαινε στην μεγάλη κατηγορία της ΜΧ1. Το αριστερό του γόνατο δεν επανήλθε ποτέ 100% και όσο μεγάλωνε ο Ιταλός θα έβρισκε δυσκολίες στην καριέρα του, αλλά και άλλους μικρότερους τραυματισμούς που δεν ήταν τόσο σοβαροί. Βέβαια, το πρώτο του GP στην ΜΧ1 δεν το κέρδισε το 2009 αλλά το 2007, όταν είχε πάρει νωρίς τον τίτλο της ΜΧ2 και αγωνίστηκε στον προτελευταίο αγώνα του πρωταθλήματος στο Matterley Basin στην μεγάλη κατηγορία ανεβαίνοντας στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου με τερματισμούς 2-1. Είχε δείξει από νωρίς τι μπορούσε να κάνει, και ότι η καριέρα του θα είχε συνέχεια.

Αλλαγή ομάδας
Η πρώτη χρονιά του Tony στην μεγάλη κατηγορία ήταν ιδανική αγωνιστικά. Κέρδισε τα 10 από τα 30 σκέλη και τέσσερις από τους 15 αγώνες, κάτι που ήταν αρκετό για να πάρει τον τίτλο στην πρώτη του χρονιά στην ΜΧ1. Ωστόσο, από την στιγμή που πήρε το προβάδισμα στην βαθμολογία, το μέλλον του ήταν αβέβαιο. Ήταν η χρονιά που έπρεπε ο Cairoli να υπογράψει την συνέχιση της συνεργασίας του με την Yamaha αλλά το πρόγραμμα των μπλε στην ΜΧ1, ήταν στα χέρια του Michele Rinaldi. Αυτό θα σήμαινε ότι ο Tony θα έπρεπε να αποχωριστεί την ομάδα του De Carli που τον ανέδειξε. Αυτή η συμφωνία δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, με τον Tony να ακολουθεί τελικά τον De Carli στην ΚΤΜ. Χωρίς να το γνωρίζει τότε, ξεκινούσε ένα ακόμα μεγάλο κεφάλαιο στην καριέρα του Ιταλού.

Η δική του μοτοσυκλέτα
Εκείνη την περίοδο η ΚΤΜ δοκίμαζε το SXF350, μια επαναστατική μοτοσυκλέτα για τα δεδομένα της εποχής που συνδύαζε το χαμηλό βάρος και την ευελιξία των 250 με την δύναμη και την ροπή των 450. Στον Tony και τον De Carli δόθηκαν από την αρχή και οι δύο επιλογές το 350 και το 450, αλλά ο De Carli ξεκαθάρισε ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να εξελίξουν δύο μοτοσυκλέτες ταυτόχρονα, διεκδικώντας τον τίτλο. Οπότε το βάρος της επιλογής έπεσε στον Tony. Ο Ιταλός κατάλαβε από την αρχή τα πλεονεκτήματα του 350, που κρατούσε τον αναβάτη ξεκούραστο στο βάθος του αγώνα ενώ συμπέρανε ότι με την μεγαλύτερο εύρος στροφών του κινητήρα μπορούσε να κάνει λιγότερες αλλαγές ταχυτήτων σε σχέση με τα 450. Στην πρώτη του χρονιά το 2010 με το ολοκαίνουργιο SXF350, ο Cairoli κέρδισε τα 15 από τα 30 σκέλη του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της ΜΧ1 και τους 8 από τους 15 αγώνε,ς κατακτώντας τον τέταρτο του τίτλο, στην πρώτη του χρονιά με ΚΤΜ. Με την μοτοσυκλέτα που την ανέδειξε και του προσέφερε πέντε τίτλους στην μεγάλη κατηγορία, χώρισαν σταδιακά το 2015, όταν οι πίστες άρχισαν να αλλάζουν και τα 450 καθάριζαν πιο εύκολα τα νέα άλματα αλλά όπως δήλωσε ο Tony, τα τελευταία χρόνια οι μεγάλες μοτοσυκλέτες βελτιώθηκαν τόσο πολύ, που μπορείς να πας εύκολα γρήγορα, και ξεκούραστα.

Κόντρα στην νέα γενιά
Στην ηλικία των 29 ετών, το 2015, ο Tony αν και πρωταθλητής αποτελούσε την παλιά φρουρά του αθλήματος με την νέα γενιά να ξεπηδάει με αξιώσεις στην μεγάλη κατηγορία. Οι Romain Febvre και Gautier Paulin αποτελούσαν την νέα πρόκληση για τον Σικελό και σίγουρα δεν θα παρέδιδε τα όπλα εύκολα. Στους οχτώ πρώτους αγώνες του πρωταθλήματος τερμάτισε έξι φορές στο βάθρο εκ των οποίων είχε δύο νίκες. Όμως στην Maggiora τον περίμενε ο δεύτερος σοβαρός τραυματισμός της καριέρας του στο αριστερό του χέρι, ένας τραυματισμός που είχε τις ρίζες του από την αρχή της χρονιάς αλλά στο Ιταλικό GP η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Ο Dr. Claus συμβούλεψε τον Ιταλό να μην αγωνιστεί στους επόμενους αγώνες καθώς η κατάσταση στο τραύμα του θα γινόταν απρόβλεπτη.

Ο τίτλος πήγε στον Febvre στην πρώτη του χρονιά στην μεγάλη κατηγορία, γεγονός που ήταν ενδεικτικό για το τι μπορούσαν να κάνουν οι νέοι αναβάτες που ερχόντουσαν από τις μικρότερες κατηγορίες. Ακολούθησε σκληρή μάχη με τον πρωταθλητή του 2016 Tim Gajser που πήρε και αυτός τον τίτλο στην πρώτη του χρονιά στα 450, έχοντας μάλιστα κατακτήσει τον τίτλο της ΜΧ2 το 2015, και φυσικά η μεγάλη μάχη του 2017 με τον ταχύτερο όλων των εποχών Jeffrey Herlings, που είχε μεγάλο νικητή τον φοβερό Tony.

Η κατάκτηση του MXoN μέσα στην πατρίδα του
Το 2017 ήταν ο τελευταίος παγκόσμιος τίτλος για τον Cairoli στην μεγάλη κατηγορία και μέχρι το τέλος της καριέρας του το 2021 πήρε νίκες και προσπάθησε να φτάσει το ρεκόρ του Stefan Everts κατακτώντας τον δέκατο του τίτλο. Το motocross είχε αλλάξει και έπρεπε να μάθει καινούργια κόλπα ο Σικελός, και μάλιστα σε μικρό χρονικό περιθώριο γιατί η ηλικία του θα έδειχνε σύντομα τα σημάδια της. Και ο Tony έμαθε καινούργια κόλπα, πήρε νίκες αλλά δεν είχε την συνέπεια στην απόδοση του σε σχέση με τους κατά πολύ νεότερους αντιπάλους του, για να είναι μέσα στο κυνήγι του τίτλου.

Η καριέρα του όμως δεν είχε τελειώσει, και υπήρχαν ανεκπλήρωτοι στόχοι. Όλα του τα χρόνια υπήρξε θαυμαστής του Motocross των Εθνών αλλά το Motocross των Εθνών δεν τον πήγαινε και πάρα πολύ. Όταν είχε καλή ιταλική ομάδα δίπλα του, τον χτυπούσε η καταστροφή με τέτοιο τρόπο που δεν του έδινε περιθώρια ούτε να το παλέψει. Όταν κέρδιζε σκέλη στο MXoN, η ομάδα του δεν έφερνε τα επιθυμητά αποτελέσματα και το αποτέλεσμα παρέμενε το ίδιο, καμία νίκη. Η μοίρα όμως του φύλαγε το καλύτερο για το τέλος. Με τους φίλους του, Alessandro Lupino και Mattia Guadagnini στο πλευρό του στο MXoN 2021 και μέσα στην πατρίδα του την Mantova, η Ιταλική ομάδα θα είχε την τιμητική της σε έναν τελείως τρελό αγώνα.

Η βροχή έφερε αρκετά προβλήματα σε όλες τις ομάδες και οι Ιταλοί δεν αποτέλεσαν εξαίρεση ανάμεσα τους και ο Cairoli που συγκρούστηκε και έπεσε με τον Glenn Coldenhoff στην πρώτη στροφή του πρώτου σκέλους. Μετά από δύο ακόμα δραματικά σκέλη και μια δεύτερη θέση για τον Tony στο δεύτερο σκέλος όπου αγωνίστηκε, η Ιταλική ομάδα ήταν η νικήτρια του αγώνα και ο Cairoli κατακτούσε για πρώτη φορά τον πολυπόθητο τίτλο για τους Ιταλούς, μέσα στην πατρίδα τους.

O Tony στους αριθμούς
Στην καριέρα του στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ο Cairoli κατέκτησε 9 παγκόσμιους τίτλους(2-ΜΧ2 / 7-MXGP) έχοντας κερδίσει 94 GP(24-ΜΧ2 / 70-ΜΧGP), συνολικά 275 σκέλη ενώ έχει ανέβει 179 φορές στο βάθρο, με 93 pole positions στους 278 GP αγώνες που συμμετείχε. Η πρώτη του νίκη πραγματοποιήθηκε στο Βελγικό GP στο Namur το 2004 και την ΜΧ2 ενώ η τελευταία του ήταν το 2021 στο Trentino της Ιταλίας και την MXGP κατηγορία.

Επίσης κέρδισε την κατηγορία του σε τρία Motocross των Eθνών και κατάφερε να κατακτήσει τον τίτλο του MXoN το 2021, φυσικά με τα χρώματα της Ιταλίας. Στην τελευταία του χρονιά κατάφερε να κατακτήσει για πρώτη φορά το Motocross των Εθνών για την Ιταλία και κατετάγη στην έκτη θέση του πρωταθλήματος της μεγάλης κατηγορίας.

Γιατί θα πρέπει να θυμόμαστε τον Tony
O Cairoli ήταν η επιτομή του δυνατού χαρακτήρα στο άθλημα του motocross και ενός από του πιο δυνατούς πνευματικά αθλητές που πάτησαν το πόδι τους σε αυτόν τον πλανήτη. Ο Tony δεν είχε μόνο να αντιμετωπίσει την φτώχεια της οικογένειας του σε ένα ακριβό σπορ. Δεν έπρεπε μόνο να επιβιώσει μακριά από την οικογένεια από πολύ μικρή ηλικία. Δεν είχε να ανταγωνιστεί τους αντιπάλους του μόνο μέσα στις πίστες για να αποδείξει το ταλέντο του.

Λόγω της ιδιαίτερης εμφάνισης του έπρεπε να διαχειριστεί bulling και συμπεριφορές σε επίπεδα ρατσισμού για να επιβιώσει σε ένα illustration άθλημα. Με την αγάπη της οικογένειας του αλλά και όσους πίστεψαν στον ίδιο, το δυνατό του μυαλό και τον μονόδρομο της επιτυχίας για να ξεφύγει από την φτώχεια, κατάφερε να γίνει ένας από τους σημαντικότερους αναβάτες στην ιστορία του αθλήματος. Είναι ένας από τους πιο έξυπνους και χαρισματικούς αναβάτες που οδήγησαν motocross μοτοσυκλέτα αλλά και σαν άνθρωπος, ποτέ δεν ξέχασε όσους τον βοήθησαν ακόμα κι αν έπρεπε να πάρει μεγάλες αποφάσεις. Ποτέ δεν απασχόλησε και ποτέ δεν είχε να πει κάποιος κάτι κακό για αυτόν. Ήταν και είναι Κύριος, μέσα και έξω από τις πίστες.