Πορτρέτο Ηeikki Mikkola “O ιπτάμενος φιλανδός”

O Heikki Mikkola θεωρείται ο πιο επιτυχημένος φιλανδός οδηγός motocross που πέρασε ποτέ στην ιστορία του αθλήματος. Στην διάρκεια της δεκαετής ενασχόλησης του με το motocross κατέκτησε τέσσερις παγκόσμιους τίτλους κερδίζοντας 34 GP.

O “ιπτάμενος φιλανδός” όπως τον αποκαλούσαν, υπήρξε ένας από τους διασημότερους και υπολογίσιμους αναβάτες της δεκαετίας του 1970. Γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου του 1945 στην Mikkali της Φιλανδίας  και από νωρίς εκδήλωσε ενδιαφέρον για τον αθλητισμό πάνω σε δύο τροχούς. Από νεαρή ηλικία μαζί με τον φίλο του Martti Pesonen που αργότερα θα γινόταν διάσημος οδηγός αγώνων ταχύτητας, μετέτρεπαν τα ποδήλατα τους για να πραγματοποιούν άλματα μέσα στα φιλανδικά δάση. Σε ηλικία 14 ετών ο Heiki αγόρασε κρυφά από τους γονείς του Toivo και Helvi Mikkola μια μοτοσυκλέτα Ducati, την οποία αναγκάστικε να την επιστρέψει πίσω όταν το έμαθε ο πατέρας του,  μια και δεν είχε δίπλωμα οδήγησης.

Η πρώτη αγωνιστική μοτοσυκλέτα του H.Mikkola ήταν μια Greeves 250 του 1964.

Το καλοκαίρι του 1964 ο νεαρός Mikkola έλαβε μέρος στον πρώτο του φιλανδικό αγώνα πάνω σε μια μοτοσυκλέτα Greeves, καταφέρνοντας να τερματίσει δύο φορές τρίτος.Την επόμενη χρονιά, το 1965 συμμετείχε σε 18 αγώνες κερδίζοντας τους έντεκα από αυτούς, αλλάζοντας μοτοσυκλέτα μέσα στην χρονιά, περνώντας από την Greeves στην Husqvarna. To 1966 κατέκτησε το φιλανδικό πρωτάθλημα Enduro Junior παρά το γεγονός ότι αγωνιζόταν με πρόβλημα στον καρπό του ολόκληρη την χρονιά. Την ίδια χρονιά συμμετείχε στο φιλανδικό GP για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross καταφέρνοντας να οδηγήσει τον αγώνα για αρκετούς γύρους μέχρι να υποκύψει στους πόνους, του τραυματισμένου καρπού του.

Το 1967 ο Heikki έτρεξε σε αρκετούς αγώνες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος ΜΧ στην κατηγορία των 250cc μαζεύοντας αρκετούς βαθμούς ενώ την ίδια χρονιά παντρεύτηκε την Kaija Hannele Pohjola. Οι επιδόσεις του εκείνη την χρονιά δεν πέρασαν απαρατήρητες και η Husqvarna του προσέφερε βοήθεια σε ανταλλακτικά.  Ακολούθησε μια ακόμα πιο δύσκολη χρονιά για τον Heikki το 1969, με ακόμα πιο σοβαρό τραυματισμό που του επέτρεψε να ακολουθήσει μόνο εννέα αγώνες του πρωταθλήματος τερματίζοντας στην 14η θέση της βαθμολογίας.

Αποφασισμένος να συνεχίσει με περισσότερο επαγγελματική προσέγγιση, το 1970 κέρδισε τα GP της Φιλανδίας, της Αυστραλίας και της Ελβετίας τερματίζοντας τέταρτος στο πρωτάθλημα, με μόλις ένα βαθμό πίσω από τον Roger DeCoster. Από εκείνη την χρονιά και μετά οι δύο οδηγοί θα ακολουθήσουν κοινές πορείες διεκδικώντας παγκόσμια πρωταθλήματα.

Ο “ιπτάμενος φιλανδός” υπηρέτησε για πολλά χρόνια την Husqvarna με την οποία κατέκτησε δύο παγκόσμιους τίτλους.

Το 1971 ο Mikkola γίνεται πλήρως εργοστασιακός οδηγός της Husqvarna υπογράφοντας τριετές συμβόλαιο, παρόλα αυτά τερμάτισε και πάλι τέταρτος στο πρωτάθλημα. Απαίτησε το 1972 να έχει δικό του μηχανικό και να αγωνιστεί στην κατηγορία των 500cc κάτι που έγινε δεκτό από την Husqvarna, φέρνοντας την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα για εκείνη την χρονιά.

Επέστρεψε το 1973 στα 250cc όπου πήρε και εκεί την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα, συμμετέχοντας παράλληλα και στα πρωταθλήματα Trans-AMA που γινόντουσαν στην Αμερική μεταξύ ευρωπαίων και αμερικανών οδηγών, κατακτώντας τελικά τον τίτλο. Η Husqvarna ζήτησε από τον Mikkola να επιστρέψει στην κατηγορία 500cc το 1974 κάτι που αποδέχτηκε ο φιλανδός και αποτέλεσε σωστή επιλογή αφού μετά από μια τρομερή χρονιά συναγωνισμού με τον DeCoster κατάφερε να πάρει τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο της καριέρας του.

Το 1975 η Honda του έκανε προσφορά να αγωνιστεί στο ανερχόμενο πρωτάθλημα της Αμερικής αλλά ο Mikkola ανανέωσε το συμβόλαιο του με την Husqvarna για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Κατέκτησε πέντε νίκες εκείνη την χρονιά όμως ο DeCoster είχε επιστρέψει πιο δυνατός κερδίζοντας δώδεκα αγώνες και τελικά τον τίτλο, αφήνοντας δεύτερο στο πρωτάθλημα τον Mikkola. Η Husqvarna για δεύτερη φορά ζήτησε το 1976 στον Mikkola να αλλάξει κατηγορία και να πάει στα 250cc προμοτάροντας την ήδη αυξημένη ζήτηση της μοτοσυκλέτας. Ο Heikki συμφώνησε και στο τέλος του 1976 κατέκτησε τον τίτλο και έγινε ο πρώτος αναβάτης στην ιστορία που είχε κατακτήσει παγκόσμιους τίτλους στις δύο κατηγορίες 250cc και 500cc.

Ο H.Mikkola έκλεισε την καριέρα του στην Yamaha φέρνοντας τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο της εταιρίας στα 500cc.

Η επόμενη χρονιά η Yamaha προσέγγισε τον Mikkola και υπέγραψε μαζί του συμβόλαιο για δύο χρόνια. Το 1977 συνέβαλε σημαντικά στην εξέλιξη της μοτοσυκλέτας κερδίζοντας τον πρώτο τίτλο της εταιρίας  στα 500cc  και γνώρισε την αποθέωση το 1978 όταν κέρδισε το αμερικανικό GP μπροστά σε χιλιάδες θεατές που παρακολουθούσαν ζωντανά τον αγώνα μέσω της ζωντανής τηλεοπτικής κάλυψης του ΑBC. Κατάφερε στο τέλος του 1978 να πάρει τον τέταρτο τίτλο της καριέρας του, κερδίζοντας το πρωτάθλημα στα 500cc.

Το 1979 ήταν η τελευταία χρονιά που αγωνίστηκε ο Heikki Mikkola. Ταλαιπωρημένος από πολλούς τραυματισμούς μέσα στην χρονιά τερμάτισε πέμπτος στο πρωτάθλημα και αποφάσισε να σταματήσει. Συνέχισε να δουλεύει για την Yamaha βοηθώντας τους αμερικάνους  οδηγούς της εταιρίας Danny LaPorte και Neil Hudson.  Μετέπειτα αγόρασε μια φάρμα στην νότια Φιλανδία και αποσύρθηκε εκεί με την οικογένεια του όπου κατοικούν μέχρι και σήμερα διατηρώντας ένα μικρό κατάστημα λίγο έξω από το Helsinki.

Η πορεία του Heikki Mikkola στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross.

• 1969 250 cc Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross – 14ος (Husqvarna)
• 1970 250 cc Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross  – 4ος (Husqvarna)
• 1971 250 cc Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross  – 4ος (Husqvarna)
• 1972 500 cc Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross  – 3ος (Husqvarna)
• 1973 250 cc Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross  – 3ος (Husqvarna)
• 1974 500 cc Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross  – 1ος (Husqvarna)
• 1975 500 cc Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross  – 2ος (Husqvarna)
• 1976 250 cc Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross – 1ος (Husqvarna)
• 1977 500 cc Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross – 1ος (Yamaha)
• 1978 500 cc Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross  – 1ος (Yamaha)
• 1979 500 cc Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross – 5ος (Yamaha)