ΕΦΥΓΕ Ο Ν.ΖΕΡΒΟΣ

Η ιστορία κάθε αθλήματος γράφεται με γεγονότα που τα πλαισιώνουν άνθρωποι, με τις επιτυχίες τους και την συμμετοχή τους μέσα και έξω από τους αγώνες. Ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους που βοήθησαν το ελληνικό motocross να εδραιωθεί υπήρξε και ο Νίκος Ζερβός που πρόσφατα έφυγε από κοντά μας. Το πως θα τον θυμόμαστε στο motocross, το αφήσαμε στους ανθρώπους που τον ήξεραν καλύτερα, την οικογένεια του, που ανάρτησε στα social media το παρακάτω κείμενο.

Θλιβερό το πρόσφατο νέο για το ελληνικό Μοτοκρος όμως η μνήμη του πολυαγαπημένου Νίκου Ζερβού θα ζει σε κάθε γκάζια. Στα 76 του μετέβη στο Β’ σκέλος του στις πίστες του παραδείσου. Από τους πρωτεργάτες του χώρου με πολυάριθμους ρόλους. Πολυνίκης αθλητής, εντυπωσιακός στις εκκινήσεις, με περίσσια τεχνική, επίσημος εργοστασιακός οδηγός, πολύπειρος και πολυταξιδεμένος με διαβατήριο τη μοτοσικλέτα του, team manager, μηχανικός επίσημων εργοστασιακών ομάδων, αλυτάρχης, οργανωτής, ιδρυτικό μέλος και επίτιμος πρόεδρος του ΑΣΟΑΜ, σχεδιαστής πολυάριθμων πρωταθληματικών πιστών, πολλών πιστών Supercross και διοργανωτής του πρώτου διεθνούς SX στην Ελλάδα με παγκόσμιους πρωταθλητές και διάσημα αστέρια του παγκόσμιου μοτοστερεώματος, δημιουργός αθλητικού συλλόγου (του ACC), προπονητής της εθνικής ομάδας και ηγετικό στέλεχος των διεθνών αποστολών για χρόνια, coach ανερχόμενων πρωταθλητών, πάντα ένα βήμα μπροστά από την εποχή του και πάντα πρόθυμος να βοηθήσει και να υποστηρίξει κάθε λάτρη του αθλήματος.

Η εμπειρία και οι γνώσεις του δεν περιορίζονταν μόνο σε αυτά αφού ήταν πάντα παρόν και ταχύς να αλλάξει μπουζί ή σαμπρέλα πριν την πτώση της μπάρας σε όποιον οδηγό το χρειαζόταν εγκαίρως η ακόμα και να επανατοποθετήσει εξαρθρωμένους ώμους επιτυχώς και με ακρίβεια όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν. Μέχρι την εμπειρία, την ψυχραιμία και την πυγμή να σώσει τη ζωή συναθλητή του που σε μοιραία πτώση δάγκωσε τη γλώσσα του είχε δείξει. Οι ρόλοι όλοι αυτοί δεν μπορούν απλά να χαρακτηρίσουν την πορεία του Νίκου Ζερβού. Ήταν πάντα παρών και δραστήριος όταν οι περιστάσεις απαιτούσαν «και χείρα κίνει». Όμως η ανάμνηση του μελωδικού ήχου σαράντα (στον κόφτη) 125cc στην ευθεία εκκίνησης φέρνει το ίδιο χαμόγελο με το άκουσμα του ονόματός του σε αυτούς που τον γνώρισαν. Η ανάμνηση του σε κάθε γύρο, σε κάθε γκαζιά, σε κάθε άλμα αρμόζει και ξεπερνά κάθε ‘τετριμμένη’ ενός λεπτού σιγή πριν πέσει η μπάρα. Θα μας λείψει η φυσική παρουσία του, όμως μπορούμε πάντα να στηριζόμαστε στα διδάγματα του κοιτάζοντάς τον εκεί ψηλά.

Οικογένεια Νίκου Ζερβού